جریان صادرات خودروهای ایرانی به روسیه از سال گذشته با امضای تفاهم‌نامه‌ای بین تهران و مسکو آغاز شد. در این تفاهم‌نامه ۷۰۰ میلیون دلاری، ایران وعده داد که در تأمین خودرو و قطعات خودرویی به روسیه کمک کند. اما تحقق این وعده، ممکن است پیامدهایی را به همراه دارد.
با شروع جنگ اوکراین، روسیه هدف تحریم‌های بین‌المللی قرار گرفت و بسیاری از صنایع این کشور از جمله صنعت خودروسازی با کمبودهای متعددی مواجه شد. در گیرودار خروج شرکای مطرحی همچون رنو از خاک روسیه، ایران و چین دست همکاری به سمت این کشور تحریم زده دراز کردند. در حاشیه برگزاری نمایشگاه موبیلیتی در سال گذشته، وعده صادرات خودروهای ایرانی به روسیه داده شد.
قرار بر این شد که خودروهای دنا و تارا از گروه صنعتی ایران‌خودرو و سواری‌های کوییک، ساینا و شاهین از سایپا در دسترس روس‌ها قرار گیرند. طبق گزارش‌های جدید، سایپا وعده عرضه ۹۰ هزار خودروی کوییک را به مسکو داده و به تازگی خبر رسیده که تارا وارد ناوگان تاکسیرانی روسیه می‌شود. ولی این تبادلات خودرویی، ممکن است پیامدهایی با خود به همراه داشته باشد.
پیامد اصلی صادرات به روسیه را می‌توان از منظر بازار داخلی بررسی کرد. در حالی که اختلاف بسیاری میان عرضه و تقاضا در کشور وجود دارد، آیا صادرات خودرو به هر کشور دیگری ضروری است؟ آن‌هم در شرایطی که خودروسازان در دو طرح پیش‌فروش بزرگ، وعده تحویل محصولات خود را تا پایان ۱۴۰۳ به مشتریان داده‌اند.
پیامد بعدی صادرات خودروهای ایرانی به روسیه، افزایش تسلط چینی‌ها بر بازار کشور است. خودروسازان چینی هم‌اینک نیز سهم قابل‌توجهی در بازار ایران دارند و به دنبال صادرات تولیدات داخلی به روسیه، بدون شک بازار عطش زده داخلی از ورود بیشتر خودروهای چینی استقبال می‌کند.
در هر صورت در کنار احتمال پیامدهای منفی، این اقدام در صورت اجرای مطلوب آن، می‌تواند در شرایط تحریمی کشور، باعث افرایش ارزآوری و کمک به خروج خودروسازان از بحران مالی و زیان‌دهی نیز شود. باید صبر کرد و دید که آیا این توافقات خودروهای ایرانی را وارد خیابان‌های روسیه خواهد کرد یا نه، تا بهتر بتوان در این باره تحلیل داشت.