امروزه که صنعت خودروسازی به‌طور فزاینده‌ای جهانی شده است، تولیدکنندگان بزرگ کارخانه‌هایشان را در بیشتر مناطق دنیا از اتیوپی گرفته تا آذربایجان و حتی مناطق دورافتاده مستقر کرده‌اند. به همین دلیل کشورهای زیادی هستند که کارخانه خودروسازی دارند؛ اما خودروهای آنها بومی نیست و تحت لیسانس یکی از کارخانه‌های بزرگ است. برخی از آنها حتی از قطعات تولیدی شرکت مادر استفاده و صرفا خودرو را مونتاژ می‌کنند.
با این حال هیچ فناوری و صنعتی به‌اندازه خودروسازی با غرور و هویت ملی در ارتباط نیست. به همین دلیل است که کشورهای زیادی تلاش می‌کنند خودروهای کاملا بومی تولید کنند که از صفر تا صد ساخت خودشان باشد. برخی از کشورها موفق شده‌اند و برخی دیگر در آستانه انجام این کار هستند. در این مطلب می‌خواهیم ۹ تا از این کشورها را معرفی کنیم.
عناوین این مطلب
۱. رومانی
شرکت خودروسازی داچیا که از دهه ۱۹۶۰ تا کنون در کار تولید خودرو است، بزرگ‌ترین صادرکننده کشور رومانی به‌شمار می‌رود و البته یکی از کارخانه‌های آن که در شهر میووِنی است، پنجمین کارخانه بزرگ تولید قطعات یدکی خودرو در اروپاست.
داچیا در ابتدا خودروهای تحت لیسانس رنو را مونتاژ می‌کرد؛ اما در سال ۱۹۹۵ از سدان و هاچ‌بک نوآ (Nova) رونمایی کرد که طراحی آن ۱۰۰ درصد رومانیایی بود.
از زمانی که شرکت رنو در سال ۱۹۹۹ داچیا را خرید، به آن نیرویی تازه بخشید و تا به امروز به‌شکل مستمر مدل‌های جدید خودرو از جمله انواع شاسی‌بلندها را عرضه می‌کند. بسیاری از این خودروهای ساخت داچیا در کارخانه‌های رنو در سراسر جهان مونتاژ می‌شوند. در سال ۲۰۱۴، کارخانه داچیا واقع در میوونی، ۵ هزارهزارمین خودروی خود را تولید کرد که تقریبا ۲ میلیون دستگاه از آن، خودروی داچیا ۱۳۰۰ بود که تحت لیسانس رنو قرار داشت و در نهایت در سال ۲۰۰۴ تولید آن متوقف شد. این ماشین متداول‌ترین خودرو در رومانی بود.
هرچند خودروهای ساخت مالزی را هرگز در جایی مانند آمریکا یا اروپا نمی‌بینیم، مالزی با تولید سالانه بیش‌از ۵۰۰هزار خودرو، سومین خودروساز بزرگ آسیای جنوب شرقی است.
کارخانه‌های مالزی سال‌ها خودروهای تولیدکنندگان بزرگ را مونتاژ می‌کردند؛ اما دولت این کشور در سال ۱۹۸۳ شرکت پروتون (Proton) را تأسیس کرد و این شرکت در سال ۲۰۰۰، با عرضه اولین خودروی طراحی داخلی با عنوان واجا (Waja) گامی بزرگ در صنعت خودروسازی برداشت. در عرض ۲ سال، مالزی به یازدهمین کشوری تبدیل شد که می‌توانست کار طراحی، مهندسی و ساخت یک خودروی کامل را از ابتدا تا انتها انجام دهد.
بر اساس گزارش مؤسسه خودروسازی مالزی، این کشور اکنون میزبان ۲۷ شرکت خودروسازی است.
۳. مراکش
پادشاهی مراکش در شمال آفریقا که بیشتر به‌دلیل لوکیشن‌های سینمایی عالی و غذاهای تند و خوشمزه‌اش معروف است، از سال ۲۰۰۲ ابرخودروی بومی خود را نیز تولید می‌کند.
این خودروی اسپرت، فولگارا (Fulgara) نام دارد و آن را یک طراح مراکشی با نام عبدالسلام لاراکی که سابقا طراح شرکت سوییسی اسبارو (Sbarro) بود، طراحی کرده است. موتور این خودرو بوراک گرند تورر (Borac grand tourer) ۱۲ ولتی است که در مرسدس بنز هم از آن استفاده می‌کنند. قدرت این موتور ۱۷۵۰ اسب بخار است.
شرکت لاراکی سالانه تعداد انگشت‌شماری از این خودروی فوق‌العاده را می‌سازد و به همین دلیل تقریبا کمیاب به حساب می‌آیند. با این حال مراکش میزبان دو کارخانه مونتاژ رنو در طنجه و کازابلانکا هم هست که سالانه صدها هزار خودرو برای این غول خودروسازی فرانسوی تولید می‌کنند.
۴. کرواسی
کرواسی به‌عنوان یک تولیدکننده قطعات یدکی و نرم‌افزاری خودرو، نامش را به‌خوبی تثبیت کرده است؛ با این حال خودروی بومی هم دارد. البته خودروهای ساخت کرواسی صرفا یک‌سری خودروی الکتریکی جمع‌وجور هستند.
شرکت خودروسازی ریماک که در شهر اسویتا ندلیا (Sveta Nedelja) مستقر است، ابرخودروهای الکتریکی از جمله کانسپت وان را که به‌عنوان سریع‌ترین خودروی الکتریکی جهان شناخته شده است تولید می‌کند و به‌تازگی شاهد راه‌اندازی نمایندگی‌های این خودروی کمیاب در اروپا، آمریکای شمالی و خاورمیانه هم هستیم.
حتما بخوانید: معرفی بهترین ماشین‌های ایرانی برای خرید
از سوی دیگر، داکینگ (DOK-ING) که سازنده وسایل‌نقلیه تخصصی بدون سرنشین است، در سال ۲۰۱۰ موفق به ساخت یک خودروی برقی کوچک کرد که لوکس (Loox) نام دارد. این خودروی شهری بسیار کوچک و جمع‌وجور است و سه صندلی دارد که قرار است در تعداد انبوه تولید شود.
۵. برزیل
برزیل از اواخر دهه ۱۹۷۰ همواره در میان ۱۰ کشور برتر تولیدکننده خودرو در جهان بوده و حتی گاهی اوقات در فهرست‌های مختلف بالاتر از کشورهایی مانند فرانسه، اسپانیا و بریتانیا قرار گرفته است. کارخانه‌های برزیلی خودروهایی را برای خودروسازان بزرگ جهان از فولکس واگن و فیات تا جنرال موتورز و فورد تولید کرده‌اند و به‌تازگی شرکت‌های هوندا، هیوندای و تویوتا هم در این کشور سرمایه‌گذاری‌هایی انجام داده‌اند.
با همه اینها، صنعت خودروسازی برزیلی نیز در حال ظهور است که شاید بتوان ترولر را پرچم‌دار آن دانست. شرکت ترولر که در سال ۱۹۹۵ تأسیس شد و چهار سال بعد تولید انبوه خودرو را آغاز کرد، سازنده خودروهای شاسی‌بلند تی‌فور (T4) است که در طراحی آن از جیپ الهام گرفته است. در سال ۲۰۰۵، این شرکت برای این خودرو، کارخانه‌ای در آنگولا راه‌اندازی کرد که هدف آن بازار آفریقا بود. خودروسازی فورد در سال ۲۰۰۷ ترولر را خرید و تی‌فور را بر اساس پلتفرم فورد تی‌سیکس (T6) بازطراحی کرد.
مانند بسیاری از کشورهای بلوک شرق، کارخانه‌های بلغارستان هم در دهه ۱۹۶۰ خودروهای خارجی را از رنو، فیات و مُسکویچ مونتاژ می‌کردند.
در دهه ۱۹۹۰، یک سرمایه‌گذاری مشترک کوتاه‌مدت بین بلغارستان و شرکت رووِر بریتانیا برای تولید خودروی آستین مایسترو شکل گرفت. در سال ۲۰۱۲، گریت وال موتورزِ چین در مشارکت با شرکت لایتکس موتورز، یک کارخانه مونتاژ برای خودروهای استید، وُلیکس و هاوِر در بلغارستان ایجاد کرد. برخی از این خودروها حتی به ایتالیا، رومانی و مقدونیه هم صادر می‌شوند. با این حال در همان سال یک مهندس و راننده مسابقه بلغاری با نام روزن داسکالف، شرکت خودروسازی سین (SIN) را تأسیس کرد که خودروی R1 را که اولین ابرخودروی داخلی بلغارستان است و بدنه آن از کربن فایبر ساخته شده است تولید می‌کند.
۷. پاکستان
صنعت خودروسازی پاکستان با بیش‌از ۱٫۸ میلیون کارگر که در این حوزه مشغول به کارند، از شرکت‌هایی تشکیل شده است که خودروهای طراحی‌شده در کشورهای دیگر را مونتاژ می‌کنند. از جمله این شرکت‌ها می‌توان به سیگما (لندروور)، دیوان فاروق (کیاهیوندای، اس‌سانگ‌یانگ) و قندهارا (ایسوزو، نیسان) اشاره کرد. با این حال پاکستان جسته‌وگریخته گام‌هایی برای تولید خودروهای بومی برداشته است.
حتما بخوانید: نکاتی که درباره خرید خودروی چینی باید بدانید
اولین آنها، ریوو (Revo) پنج‌در، ساخت شرکت آدام موتورز است که تنها یک سال دوام آورد و ۶۰۰ دستگاه از آن قبل از مرحله تولید کنار گذاشته شدند. از سوی دیگر شرکت تی‌ام‌سی (TMC) در لاهور میکروخودروی مقرون‌به‌صرفه الیف اند بی (Alif and Bay) را ساخت، اما در سال ۲۰۱۱ از ادامه راه بازماند. با این حال دولت پاکستان تلاش کرده است با تصویب قوانین جدید و درنظرگرفتن مشوق‌های مالیاتی برای خودروسازان، برای تولید خودروهای بومی به آنها انگیزه بدهد.
تایلند حتی از بریتانیا و ایتالیا هم خودروهای بیشتری تولید می‌کند! فقط در سال ۲۰۱۵ این کشور ۱٫۹ میلیون دستگاه خودرو تولید کرد؛ با این حال بیشتر این خودروها را شرکت‌های خارجی طراحی کرده‌اند. تنها شرکت خودروسازی مستقر در تایلند، تای رانگ است که کارش را در دهه ۱۹۶۰ با مونتاژ خودروهای ژاپنی و شورلت آغاز کرد و در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی به مونتاژ خودروهایی خاص با شاسی‌های وارداتی روی آورد.
تای رانگ در حال حاضر خودروی تی‌آر (TR MUV4) ساخت تویوتا/ ایسوزو و تی‌آر ترنسفورمر ساخت تویوتا هیلوکس را می‌سازد؛ اما در نمای ظاهری آنها سرتاسر از خلاقیت‌های تایلندی استفاده می‌کند. تایلند بیش‌از نیمی از خودروهایش را صادر می‌کند و به همین دلیل انتظار می‌رود در دنیای خودروسازان، کره جنوبیِ بعدی باشد.
۹. غنا
شرکت خودروسازی کانتانکا که در غنا واقع شده است، داستانی مبهم دارد که نمی‌توان دقیقا آن را تولیدکننده داخلی به حساب آورد.
مردی که پشت این شرکت قرار دارد، کوادوو صفو (Kwadwo Safo) است. در دهه اول قرن فعلی بود که صفو و شاگردانش یک عدد شاسی‌بلند را تقریبا از ابتدا ساختند.
با این حال به نظر می‌رسد کانتانکای امروزی فقط یک مونتاژکننده است که از قطعات تولیدی شرکت چینی علم و فناوری چانگ‌چینگ (Chongqing Big Science & Technology) استفاده می‌کند. کانتانکا هر ماه فقط حدود ۱۲۰ خودروی پیکاپ تولید می‌کند و وقتی ارزان‌ترین خودرو در این کشور ۱۴ برابر درآمد متوسط سالانه آن است، انتظار می‌رود این خودروها کمیاب باقی بمانند.
در آخر
صنعت خودروسازی یکی از صنایع بسیار مهم در هر کشور است و همان‌طور که گفتیم، به‌نوعی با هویت ملی در ارتباط است. کشور ما از سال‌های پیش از انقلاب در صنعت خودروسازی فعال بوده است؛ اما متأسفانه هنوز به نقطه‌ای که باید، نرسیده است. به نظر شما چه دلایلی وجود دارد که یک کشور نمی‌تواند در این حوزه به خودکفایی کامل برسد؟ لطفا دیدگاه‌هایتان را با ما مطرح کنید.
هیچ کاری نشد نداره ک بگی نمیشع انجام داد فقط باید دست جوانها باز باشه ی سرمایه گذاری چیزی بشه از فرار مغزها جلوگیری بشه
در علوم پایه ضعیف هستیم و نتوانسته ایم هنوز با استفاده از این علوم صنعت سازی کنیم و فقط نکنیک بلدیم