دریفت ماشین چیست؟ / آموزش اصولی دریفت برای مبتدی‌‌ها

دریفت ماشین یکی از هیجان‌انگیزترین و پرطرفدارترین سبک‌های رانندگی در دنیا است که هم به عنوان یک ورزش حرفه‌ای و هم به عنوان یک تفریح میان علاقه‌مندان خودرو شناخته می‌شود. در این نوع رانندگی، راننده با از دست دادن کنترل بخشی از چسبندگی چرخ‌های عقب، خودرو را در حالت لغزش کنترل‌شده قرار می‌دهد تا در مسیر منحنی یا پیچ، با زاویه‌ای خاص حرکت کند. در ظاهر، دریفت نوعی سر خوردن عمدی خودرو به نظر می‌رسد، اما در واقع یکی از پیچیده‌ترین مهارت‌های رانندگی اسپرت است که ترکیبی از مهارت، سرعت، دقت و تسلط کامل بر خودرو را می‌طلبد.

در مسابقات جهانی، دریفت ماشین خارجی مانند مدل‌های اسپرت ژاپنی و آلمانی از محبوب‌ترین گزینه‌ها هستند، اما این مهارت محدود به خودروهای گران‌قیمت یا مسابقه‌ای نیست. بسیاری از رانندگان حرفه‌ای، حتی با ماشین‌های معمولی دیفرانسیل عقب نیز قادر به اجرای دریفت‌های دقیق و تماشایی هستند.

در این مقاله از کارنامه، قصد داریم از پایه تا پیشرفته درباره اینکه دریفت ماشین چیست، چه تکنیک‌هایی دارد و چگونه می‌توان به‌صورت اصولی و ایمن آن را یاد گرفت صحبت کنیم. همچنین نگاهی خواهیم داشت به خودروهای مناسب برای دریفت، نکات ایمنی، و آسیب‌های احتمالی این نوع رانندگی برای خودرو.

دریفت ماشین چیست؟

دریفت ماشین در ساده‌ترین تعریف، به حالتی از رانندگی گفته می‌شود که در آن راننده، کنترل بخشی از چسبندگی چرخ‌های خودرو را به‌طور عمدی از دست می‌دهد تا وسیله نقلیه در حالت لغزش، اما تحت کنترل، حرکت کند. در این حالت، زاویه خودرو نسبت به مسیر جاده بیشتر از حالت عادی است، اما راننده با استفاده از فرمان، گاز و ترمز دستی، خودرو را در مسیر دلخواه حفظ می‌کند.

در واقع، دریفت نوعی رانندگی نمایشی و تکنیکی است که بیشتر در مسابقات مهارت رانندگی یا نمایش‌های اسپرت استفاده می‌شود. این سبک رانندگی نخستین بار در ژاپن رواج یافت و بعدها در سراسر دنیا، به‌ویژه در آمریکا و اروپا، به یکی از شاخه‌های رسمی ورزش‌های موتوری تبدیل شد.

برای اجرای موفق یک دریفت، راننده باید بتواند بین نیروی موتور، کنترل فرمان، توزیع وزن خودرو و اصطکاک بین تایر و سطح جاده هماهنگی ایجاد کند. کوچک‌ترین اشتباه در تنظیم زاویه فرمان یا شدت گاز می‌تواند باعث چرخش کامل خودرو و از دست رفتن کنترل شود.

در خودروهایی که سیستم دیفرانسیل عقب دارند، امکان انجام دریفت ساده‌تر است، زیرا قدرت موتور به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود و راننده می‌تواند با افزایش گاز، چرخ‌های عقب را به لغزش درآورد. در مقابل، انجام دریفت با ماشین دیفرانسیل جلو سخت‌تر و نیازمند تکنیک‌های خاصی است که در بخش‌های بعدی به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

به‌طور خلاصه، دریفت ماشین فقط یک نمایش مهیج نیست، بلکه ترکیبی از درک فیزیک حرکت خودرو، مهارت در کنترل نیروها و تسلط کامل بر هماهنگی ذهن و دست راننده است.

انواع تکنیک‌های دریفت زدن

دریفت کردن تنها به کشیدن ترمز دستی محدود نمی‌شود. رانندگان حرفه‌ای بسته به نوع خودرو، نوع مسیر و سیستم انتقال قدرت از چند روش مختلف برای ایجاد لغزش کنترل‌شده استفاده می‌کنند. در ادامه با رایج‌ترین و کاربردی‌ترین تکنیک‌های دریفت زدن آشنا می‌شویم.

۱. دریفت با ترمز دستی (Handbrake Drift)

این ساده‌ترین روش برای شروع دریفت است، مخصوصا برای خودروهای دیفرانسیل جلو یا خودروهای معمولی شهری. در این روش، راننده با گرفتن کلاچ و کشیدن ناگهانی ترمز دستی در هنگام ورود به پیچ، چرخ‌های عقب را قفل می‌کند. قفل شدن چرخ‌ها باعث لغزش انتهای خودرو می‌شود و راننده با چرخاندن فرمان در جهت مخالف لغزش، خودرو را کنترل می‌کند.

۲. دریفت با قدرت موتور (Power Over Drift)

این روش مخصوص خودروهای دیفرانسیل عقب است. راننده هنگام خروج از پیچ، با فشردن ناگهانی پدال گاز، گشتاور زیادی به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. در نتیجه، چرخ‌های عقب شروع به لغزش می‌کنند و خودرو وارد حالت دریفت می‌شود. این روش نیاز به موتور قدرتمند و کنترل دقیق گاز دارد.

۳. دریفت با ترمز (Braking Drift)

در این روش، راننده پیش از ورود به پیچ، پدال ترمز را به‌صورت ناگهانی فشار می‌دهد. این کار باعث انتقال وزن خودرو به چرخ‌های جلو می‌شود و بخش عقب خودرو شروع به لغزش می‌کند. در این حالت، با کنترل فرمان و گاز، خودرو در مسیر منحنی باقی می‌ماند.

۴. دریفت با کلاچ (Clutch Kick Drift)

در این روش، راننده هنگام حرکت در دور موتور بالا، کلاچ را گرفته و ناگهان رها می‌کند. با این کار، نیروی شدیدی به چرخ‌های عقب وارد می‌شود و باعث از دست رفتن چسبندگی آن‌ها می‌شود. این تکنیک معمولا در مسابقات حرفه‌ای استفاده می‌شود و نیاز به تمرین و هماهنگی زیاد دارد.

۵. دریفت وزنی یا انتقال وزن (Feint Drift)

در این تکنیک، راننده پیش از ورود به پیچ، خودرو را به سمت مخالف پیچ هدایت می‌کند تا وزن خودرو به یک سمت منتقل شود. سپس با چرخاندن سریع فرمان به سمت پیچ و اعمال گاز، تعادل خودرو برهم می‌خورد و قسمت عقب شروع به لغزش می‌کند. این روش در مسیرهای مارپیچ و مسابقات حرفه‌ای کاربرد زیادی دارد.

۶. دریفت با شیب جاده یا سطح لغزنده (Downhill Drift)

در جاده‌های شیب‌دار یا مرطوب، نیازی به گشتاور زیاد نیست. راننده با استفاده از ترمز، کنترل فرمان و وزن خودرو، می‌تواند دریفتی نرم و ممتد ایجاد کند. این نوع دریفت بیشتر در مسیرهای کوهستانی یا تمرینات رانندگان حرفه‌ای استفاده می‌شود.

۷. دریفت ترکیبی (Hybrid Drift)

در مسابقات حرفه‌ای، رانندگان از ترکیب چند روش مختلف استفاده می‌کنند. مثلا ممکن است با ترمز دستی وارد پیچ شوند، سپس با کلاچ یا گاز کنترل زاویه دریفت را حفظ کنند. این روش مخصوص افرادی است که تسلط کامل به رفتار خودرو دارند.

آموزش مراحل دریفت زدن با ماشین

دریفت زدن با ماشین به تمرکز، شناخت رفتار خودرو و تمرین زیاد نیاز دارد. برخلاف تصور بسیاری از افراد، دریفت موفق نتیجه‌ یک حرکت ناگهانی یا هیجان‌زده نیست، بلکه حاصل هماهنگی دقیق میان گاز، کلاچ، ترمز و فرمان است. در این بخش، مراحل اجرای یک دریفت اصولی را گام‌به‌گام توضیح می‌دهیم.

۱. انتخاب مکان مناسب برای تمرین

پیش از هر چیز، باید در محیطی امن و کنترل‌شده تمرین کنید؛ مانند پیست‌های رانندگی یا فضاهای بسته با سطح آسفالت صاف و بدون ترافیک. انجام دریفت در خیابان‌های عمومی خطرناک و غیرقانونی است. داشتن فضای باز به شما اجازه می‌دهد کنترل خودرو را در شرایط لغزش، بدون ریسک تصادف یا آسیب، تمرین کنید.

۲. انتخاب خودروی مناسب

برای شروع، بهتر است از خودروهای دیفرانسیل عقب استفاده شود، زیرا انتقال قدرت به چرخ‌های عقب، کنترل لغزش را ساده‌تر می‌کند. گیربکس دستی نیز به نسبت گیربکس اتوماتیک گزینه‌ بهتری است چون راننده می‌تواند کنترل بیشتری بر انتقال نیرو و تعویض دنده داشته باشد. اگر خودروی شما دیفرانسیل جلو است، می‌توانید از روش ترمز دستی برای شبیه‌سازی دریفت استفاده کنید، اما زاویه و مدت‌زمان لغزش در این حالت کمتر خواهد بود.

۳. تنظیم فشار باد و لاستیک‌ها

برای داشتن کنترل بهتر، لاستیک‌های عقب را کمی بیش از حد معمول باد کنید تا اصطکاک آن‌ها کاهش یابد. در مقابل، لاستیک‌های جلو باید فشار نرمال داشته باشند تا در زمان چرخش، فرمان‌پذیری دقیق‌تری ایجاد شود. استفاده از لاستیک‌های فرسوده یا مخصوص تمرین دریفت نیز توصیه می‌شود.

۴. شروع حرکت و افزایش سرعت

در یک مسیر مستقیم، دنده دوم را انتخاب کنید و سرعت خودرو را به حدود ۴۰ تا ۶۰ کیلومتر در ساعت برسانید. سپس با نزدیک شدن به پیچ، پدال گاز را رها کرده و با یک حرکت نرم، فرمان را به سمت پیچ بچرخانید.

۵. ورود به حالت دریفت

در این مرحله بسته به نوع خودرو، از یکی از روش‌های دریفت (مثل کشیدن ترمز دستی یا فشردن ناگهانی گاز) استفاده کنید تا چرخ‌های عقب چسبندگی خود را از دست بدهند. به محض شروع لغزش، فرمان را به سمت مخالف بچرخانید تا زاویه خودرو با مسیر هماهنگ شود.

۶. حفظ زاویه و کنترل دریفت

زمانی که خودرو در حالت لغزش قرار دارد، حفظ تعادل بسیار مهم است. برای نگه‌داشتن خودرو در حالت دریفت، باید به‌صورت ظریف و هماهنگ از گاز و فرمان استفاده کنید. گاز بیش از حد باعث چرخش کامل خودرو و خروج از مسیر می‌شود، در حالی‌که کاهش بیش از اندازه گاز، لغزش را متوقف می‌کند.

۷. خروج از دریفت

در پایان پیچ، پدال گاز را به‌آرامی رها کرده و فرمان را به حالت مستقیم برگردانید تا خودرو دوباره چسبندگی خود را بازیابد. هرچه این مرحله نرم‌تر انجام شود، کنترل خودرو در خروج از پیچ طبیعی‌تر خواهد بود.

۸. تمرین و تکرار

یادگیری دریفت، نیازمند تمرین مستمر است. در هر تمرین، روی یک بخش تمرکز کنید؛ مثلا فقط زاویه ورود به پیچ یا نحوه کنترل گاز را تمرین کنید. با افزایش تجربه، می‌توانید دریفت‌های طولانی‌تر و دقیق‌تر اجرا کنید.

نکات مهم هنگام دریفت کشیدن

دریفت زدن، اگرچه جذاب و پرهیجان است، اما به همان اندازه نیاز به دقت، تمرکز و رعایت اصول ایمنی دارد. کنترل لغزش خودرو در سرعت بالا بدون آمادگی کافی می‌تواند خطرناک باشد. بنابراین رعایت نکات فنی و ایمنی زیر می‌تواند به شما کمک کند تا به شکلی حرفه‌ای‌تر و مطمئن‌تر دریفت بزنید.

۱. همیشه در محیط امن تمرین کنید

دریفت در خیابان یا بزرگراه نه‌تنها جان شما بلکه دیگران را هم به خطر می‌اندازد. پیست‌های مخصوص رانندگی اسپرت یا مکان‌های تمرینی بسته بهترین گزینه برای یادگیری و تمرین این مهارت هستند.

۲. دمای لاستیک‌ها را در نظر بگیرید

لاستیک‌ها نقش مهمی در کنترل لغزش دارند. اگر لاستیک بیش از حد داغ شود، چسبندگی کاهش یافته و احتمال ترکیدن افزایش می‌یابد. پس از چند دریفت پیاپی، اجازه دهید لاستیک‌ها خنک شوند.

۳. وضعیت ترمزها و سیستم تعلیق را بررسی کنید

پیش از تمرین، از سلامت ترمزها، کمک‌فنرها و سیستم تعلیق خودرو مطمئن شوید. هرگونه خرابی در این اجزا می‌تواند در حین دریفت باعث انحراف شدید خودرو شود.

۴. زاویه فرمان و کنترل بدن

در هنگام لغزش خودرو، فرمان را به آرامی بچرخانید. حرکات ناگهانی باعث از دست رفتن تعادل و چرخش کامل خودرو می‌شود. در ضمن، بدن خود را ثابت نگه دارید تا بتوانید با تمرکز و دقت، حرکات فرمان و پدال را کنترل کنید.

۵. فشار گاز را تدریجی تنظیم کنید

افزایش ناگهانی گاز باعث می‌شود چرخ‌های عقب بیش از حد بچرخند و کنترل از دست برود. گاز را تدریجی فشار دهید تا زاویه دریفت به‌صورت نرم و پیوسته حفظ شود.

۶. از تجهیزات ایمنی استفاده کنید

استفاده از کلاه ایمنی، کفش مخصوص رانندگی و کمربند ایمنی پنج‌نقطه‌ای در تمرین‌های حرفه‌ای ضروری است. در خودروهای مسابقه‌ای معمولا از رول‌کیج نیز استفاده می‌شود تا در صورت واژگونی، کابین حفظ شود.

۷. مراقب آسیب به خودرو باشید

دریفت فشار زیادی به لاستیک‌ها، سیستم انتقال قدرت، دیفرانسیل و گیربکس وارد می‌کند. پس از هر تمرین، حتما خودرو را بررسی کنید تا از سلامت قطعات مطمئن شوید.

۸. تمرکز روی دید

همیشه مسیر خروج از پیچ را نگاه کنید، نه فقط جلوی خودرو را. نگاه کردن به نقطه مقصد باعث می‌شود واکنش‌های دقیق‌تری داشته باشید و دریفت را کنترل‌شده‌تر انجام دهید.

آسیب‌هایی که دریفت زدن برای خودرو دارد

دریفت زدن بدون شک یکی از جذاب‌ترین مهارت‌های رانندگی است، اما اجرای مکرر یا نادرست آن می‌تواند آسیب‌های جدی به بخش‌های مختلف خودرو وارد کند. از لاستیک‌ها گرفته تا سیستم انتقال قدرت و دیفرانسیل، همه در معرض فشار و سایش شدید قرار دارند. در ادامه، مهم‌ترین آسیب‌هایی که دریفت برای خودرو به‌همراه دارد را مرور می‌کنیم.

۱. فرسودگی سریع لاستیک‌ها

اولین و واضح‌ترین آسیب، سایش سریع لاستیک‌ها است. در هنگام دریفت، چرخ‌های عقب (یا در خودروهای دیفرانسیل جلو، چرخ‌های جلو) دائما در حالت لغزش هستند و اصطکاک شدیدی با سطح جاده دارند. به همین دلیل، عمر لاستیک‌ها به‌شدت کاهش می‌یابد و ممکن است پس از چند جلسه تمرین، نیاز به تعویض پیدا کنند.

۲. فشار زیاد بر دیفرانسیل و گیربکس

در دریفت، نیروهای شدیدی به دیفرانسیل و گیربکس وارد می‌شود. تغییر ناگهانی گشتاور و انتقال ضربه‌های متوالی باعث گرم شدن بیش از حد روغن گیربکس و آسیب دیدن دنده‌ها می‌شود. در خودروهایی که برای دریفت طراحی نشده‌اند، این فشار ممکن است باعث شکستن دنده یا حتی قفل شدن محور شود.

۳. خرابی سیستم تعلیق و کمک‌فنرها

سیستم تعلیق وظیفه حفظ تعادل خودرو را دارد، اما در هنگام دریفت، به‌دلیل انتقال ناگهانی وزن بین چرخ‌ها، فشار زیادی به کمک‌فنرها و بوش‌ها وارد می‌شود. این مسئله به‌مرور زمان باعث خرابی و افت عملکرد سیستم تعلیق می‌شود.

۴. افزایش دمای موتور و مصرف سوخت

دریفت معمولا در دور موتور بالا انجام می‌شود، بنابراین دمای موتور به سرعت افزایش می‌یابد. اگر سیستم خنک‌کننده در وضعیت مطلوب نباشد، احتمال جوش آوردن موتور وجود دارد. از طرفی، در این نوع رانندگی، مصرف سوخت نیز چندین برابر حالت عادی است.

۵. آسیب به سیستم ترمز

در هنگام دریفت، راننده به‌صورت مکرر از ترمز دستی و پدال ترمز استفاده می‌کند. این مسئله باعث داغ شدن بیش از حد لنت‌ها و کاهش عملکرد ترمز می‌شود. در شرایط شدید، حتی ممکن است لنت‌ها بسوزند یا دیسک‌ها تاب بردارند.

۶. فشار زیاد به دیسک و صفحه کلاچ

در دریفت‌هایی که با فشردن ناگهانی گاز و کلاچ انجام می‌شوند، دیسک و صفحه تحت فشار سنگینی قرار می‌گیرند. تکرار این فرآیند باعث کاهش عمر مفید آن‌ها و در نهایت لغزش کلاچ می‌شود.

۷. فرسودگی بلبرینگ‌ها و اکسل‌ها

حرکات ناگهانی و انتقال نیروهای جانبی در حین لغزش، به بلبرینگ‌ها و اکسل‌ها فشار زیادی وارد می‌کند. این موضوع در درازمدت باعث ایجاد صدای اضافی در چرخ‌ها و حتی شکستن قطعات می‌شود.

به همین دلیل، حتی رانندگان حرفه‌ای نیز پس از هر مسابقه یا تمرین، خودرو را به‌صورت کامل بررسی می‌کنند تا در صورت وجود هرگونه آسیب، پیش از تمرین بعدی برطرف شود.

اصطلاحات دریفت خودرو

دنیای دریفت، مانند سایر شاخه‌های رانندگی اسپرت، پر از اصطلاحات تخصصی است که دانستن آن‌ها به درک بهتر و حرفه‌ای‌تر این مهارت کمک می‌کند. بسیاری از این اصطلاحات از زبان انگلیسی گرفته شده و در بین رانندگان و علاقه‌مندان خودرو در سراسر دنیا رایج هستند. در ادامه با مهم‌ترین اصطلاحات مرتبط با دریفت آشنا می‌شویم.

۱. Drift Angle (زاویه دریفت)

به زاویه‌ای گفته می‌شود که خودرو در هنگام لغزش نسبت به مسیر اصلی جاده پیدا می‌کند. هرچه این زاویه بیشتر باشد، اجرای دریفت نمایشی‌تر و سخت‌تر خواهد بود. کنترل زاویه دریفت یکی از مهارت‌های کلیدی رانندگان حرفه‌ای است.

۲. Oversteer (اور‌استیر یا بیش‌فرمانی)

حالتی است که بخش عقب خودرو بیش از حد می‌لغزد و زاویه خودرو از مسیر اصلی فراتر می‌رود. این حالت در خودروهای دیفرانسیل عقب رایج است و اساس دریفت نیز بر همین پدیده استوار است.

۳. Understeer (آندر‌استیر یا کم‌فرمانی)

در مقابل بیش‌فرمانی، آندر‌استیر زمانی رخ می‌دهد که چرخ‌های جلو چسبندگی خود را از دست می‌دهند و خودرو تمایل دارد به مسیر مستقیم ادامه دهد. در این حالت، کنترل خودرو بسیار دشوار است و معمولا در خودروهای دیفرانسیل جلو دیده می‌شود.

۴. Clutch Kick (کلاچ کِیک)

به یکی از روش‌های اصلی شروع دریفت گفته می‌شود که در آن راننده با گرفتن و رها کردن ناگهانی کلاچ، باعث از بین رفتن چسبندگی چرخ‌های عقب می‌شود.

۵. Counter Steering (فرمان مخالف)

حرکت فرمان به جهت مخالف لغزش چرخ‌ها برای حفظ کنترل خودرو در حین دریفت. این عمل باعث می‌شود خودرو در زاویه مناسب باقی بماند و از چرخش کامل جلوگیری شود.

۶. Feint Drift (دریفت فینت یا انتقال وزن)

تکنیکی که در آن راننده ابتدا خودرو را به جهت مخالف پیچ هدایت می‌کند تا وزن خودرو جابه‌جا شود، سپس با چرخاندن سریع فرمان در جهت پیچ، لغزش ایجاد می‌شود.

۷. Drift Entry (ورود به دریفت)

لحظه‌ای که راننده وارد پیچ می‌شود و اقدام به آغاز دریفت می‌کند. کنترل زاویه، سرعت و زمان ورود در این مرحله بسیار حیاتی است.

۸. Donut (چرخ‌زدن دایره‌ای)

نوعی مانور نمایشی است که راننده با چرخاندن مداوم خودرو در یک دایره کوچک و ایجاد دود از تایرها، کنترل دقیق و توانایی بالای خود را به نمایش می‌گذارد.

۹. Line (خط مسیر)

به مسیر ایده‌آلی گفته می‌شود که راننده در طول پیچ برای حفظ سرعت و زاویه مناسب طی می‌کند. انتخاب مسیر صحیح تأثیر زیادی بر کیفیت دریفت دارد.

۱۰. Clipping Point (نقطه تماس یا نقطه ایده‌آل)

در مسابقات دریفت، راننده باید در طول پیچ تا حد ممکن به نقطه مشخص‌شده نزدیک شود بدون آنکه از کنترل خارج شود. داوران بر اساس این نقاط به راننده امتیاز می‌دهند.

بهترین خودرو برای دریفت کشیدن

انتخاب خودرو مناسب برای دریفت یکی از مهم‌ترین عوامل در اجرای درست و ایمن این مهارت است. هرچند تقریبا با هر ماشینی می‌توان نوعی لغزش کنترل‌شده ایجاد کرد، اما برای اجرای یک دریفت واقعی، خودرو باید ویژگی‌های فنی خاصی داشته باشد تا بتواند تعادل میان قدرت، چسبندگی و کنترل را حفظ کند.

۱. خودروهای دیفرانسیل عقب (RWD)

بهترین گزینه برای دریفت، خودروهایی هستند که نیروی موتور را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کنند. در این خودروها، لغزش چرخ‌های عقب به‌راحتی ایجاد می‌شود و راننده می‌تواند با کنترل فرمان و گاز، زاویه و جهت دریفت را مدیریت کند. خودروهای اسپرت ژاپنی مانند Nissan 350Z، Toyota GT86، Mazda RX-7 و BMW E36/E46 از معروف‌ترین مدل‌ها در این گروه هستند.

۲. خودروهای دیفرانسیل جلو (FWD)

دریفت با خودروهای دیفرانسیل جلو دشوارتر است، زیرا چرخ‌های محرک همان چرخ‌های فرمان‌پذیر هستند. در این نوع خودروها، بیشتر از روش ترمز دستی (Handbrake Drift) برای ایجاد لغزش استفاده می‌شود. با تمرین، می‌توان حرکات کوتاه و نمایشی انجام داد، اما کنترل زاویه و طول دریفت محدودتر است. خودروهایی مانند Peugeot 206 یا Honda Civic نمونه‌هایی هستند که برای تمرین دریفت در میان رانندگان جوان محبوب‌اند.

۳. خودروهای دیفرانسیل چهارچرخ (AWD)

خودروهای AWD یا ۴WD معمولاً برای دریفت حرفه‌ای مناسب نیستند، زیرا هر چهار چرخ درگیر حرکت هستند و لغزش کنترل‌شده در آن‌ها سخت‌تر ایجاد می‌شود. با این حال، در صورت داشتن تنظیمات مناسب و استفاده از قدرت زیاد موتور، برخی مدل‌ها مانند Subaru Impreza WRX یا Mitsubishi Lancer EVO می‌توانند دریفت‌های چشمگیری اجرا کنند.

۴. خودروهای ایرانی مناسب برای دریفت

در بین خودروهای داخلی، پژو پارس، سمند و پراید دیفرانسیل عقب (در مدل‌های خاص یا تغییر یافته) گاهی برای تمرین دریفت استفاده می‌شوند. با این حال، به دلیل محدودیت سیستم انتقال قدرت و وزن خودرو، این مدل‌ها بیشتر برای تمرین‌های اولیه و آموزشی مناسب هستند تا اجرای حرفه‌ای.

۵. ویژگی‌های فنی ایده‌آل برای دریفت

برای آنکه خودرو بتواند دریفتی پایدار و نرم انجام دهد، باید ویژگی‌های زیر را داشته باشد:

• سیستم تعلیق اسپرت با ارتفاع قابل تنظیم

• قدرت موتور بالا با گشتاور مناسب

• فرمان تیز و دقیق با زاویه چرخش زیاد

• دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) برای توزیع بهتر نیرو

• لاستیک‌های عقب با اصطکاک کمتر و جلو با چسبندگی بیشتر

۶. خودروهای دریفت حرفه‌ای

در مسابقات جهانی دریفت، خودروهایی مانند Toyota Supra، Ford Mustang، BMW M3 و Nissan Silvia S15 از محبوب‌ترین گزینه‌ها هستند. این خودروها علاوه‌بر قدرت بالا، از سیستم تعلیق تقویت‌شده، وزن کم و کنترل دقیق برخوردارند که برای حفظ زاویه و پایداری در پیچ‌ها حیاتی است.

جمع‌بندی

دریفت ماشین تنها یک نمایش پر سر و صدا با دود و لاستیک سوخته نیست؛ بلکه ترکیبی از علم فیزیک خودرو، مهارت راننده و شناخت کامل از رفتار وسیله نقلیه است. در این نوع رانندگی، کنترل لغزش خودرو اهمیت زیادی دارد و همین مسئله باعث می‌شود دریفت به یکی از پیچیده‌ترین مهارت‌های رانندگی اسپرت تبدیل شود.

اگرچه دریفت ماشین خارجی با قدرت و سیستم تعلیق حرفه‌ای، بهترین گزینه برای اجرای این مانور است، اما با تمرین و رعایت اصول ایمنی، می‌توان حتی با خودروهای معمولی نیز حرکات نمایشی کنترل‌شده انجام داد. نکته مهم این است که همیشه در مکان‌های مجاز و امن تمرین کنید، تا هم ایمنی شما حفظ شود و هم به خودرو آسیب نرسد.

در نهایت، یادگیری دریفت نیازمند زمان، تمرین و شناخت عمیق از نحوه عملکرد اجزایی مانند گیربکس، دیفرانسیل و سیستم تعلیق است. هر راننده‌ای که به این سطح از تسلط برسد، نه‌تنها می‌تواند دریفت‌های دیدنی انجام دهد، بلکه کنترل کامل‌تری بر خودرو در شرایط واقعی رانندگی خواهد داشت.