خودرو در بورس کالا با قیمتی بالاتر از قیمت کارخانه‌ای و پایین‌تر از قیمت بازار آزاد به فروش می‌رسد. معامله در این بستر هم به نفع خودروساز است و هم به نفع خریدار. خودروساز از شر قیمت‌گذاری دستوری خلاص می‌شود و خریدار از شر قیمت‌های نجومی دلالان و افراد سودجو در امان می‌ماند. اما بد نیست بدانید تولیدکنندگان خودرو از طریق بورس کالا به‌راحتی توانسته‌اند زیاندهی‌های قبلی (ناشی از قیمت‌گذاری دستوری) را جبران و به سود کلان دست پیدا کنند.
اگر درباره میزان سود تولیدکنندگان خودرو در بورس کالا کنجکاو هستید، بد نیست بدانید که ایران‌خودرو تنها با عرضه ۲۰۰۰ خودروی پژو ۲۰۷ در این پلتفرم می‌تواند به سودی بیشتر از ۵۰۰ میلیارد تومان دست پیدا کند! طبق تجارب قبلی، قیمت تمام‌شده دو هزار خودروی پژو ۲۰۷ در بورس کالا به حدود ۲۲۴۸ میلیارد تومان می‌رسد. ماحصل تفاضل این مبلغ و قیمت کارخانه‌ای این تعداد خودرو (که تقریبا ۱۶۶۵ میلیارد تومان است)، حدود ۵۸۳ میلیارد تومان می‌شود. یعنی سود حاصل از فروش محصولی مانند پژو ۲۰۷ در بورس کالا به بیش از ۵۰۰ میلیارد تومان می‌رسد. حال در نظر بگیرید که سود حاصل از فروش ۲۰۰۰ خودروی هایما یا تارا که با مبالغی بین ۱۰۰ الی ۲۰۰ میلیون تومان بیشتر از قیمت کارخانه‌ای خریداری می‌شود، به چه اندازه خواهد رسید؟!
بنابراین جای تعجب نیست که چرا هر روز تعداد خودروسازهای شرکت‌کننده در بورس کالا افزایش می‌یابد. البته از سود خریدار به سبب نبود دلالان و افراد واسطه نیز نمی‌توان چشم‌پوشی کرد. با این وجود، بورس کالا تنها در صورتی سراسر منفعت و بدون ایراد است که عرضه خودرو در آن به‌طور مداوم و با ظرفیت بالا صورت گیرد، به‌نحوی که نیاز متقاضیان تا حد زیادی برآورده شود. وگرنه کمبود موجودی در مقابل انباشت تقاضا نتیجه‌ای به‌جز گرانی چشمگیر خودرو به همراه نخواهد داشت، چه در بورس و چه در بازار آزاد. سود حاصل از این گرانی نیز تنها به جیب تولیدکننده می‌رود.